Mistrzowie Shorin-Ryu
Sokon "Bushi" Matsumura (1809 - 1899)
Urodził się w Shuri. Jego ojciec, Sofuku Matsumura, na krótko przed śmiercią powierzył syna opiece swemu bliskiemu przyjacielowi Kanga "Tode" Sakugawie. Sakugawa traktował Matsumurę jak przybranego syna. To od niego pobierał Matsumura swoje pierwsze instrukcje w sztuce walki. By rozwinąć swą wiedzę o sztukach walki Matsumura podróżował do Chin studiując tam chińskie kempo. Po powrocie na Okinawę jego sława jako mistrza sztuk walki szybko obiegła całą wyspę. Został szefem ochrony rodziny królewskiej i kontynuował to zajęcie ochraniając trzy generacje królów. Sokon "Bushi" Matsumura był pierwszym instruktorem, który połączył rdzennie okinawski system walki z chińskim chuan fa, usystematyzował techniki tej sztuki i nazwał ją Shuri-Te. Jego najbardziej znanym uczniem był Yasutsune "Anko" Itosu.
Yasutsune "Anko" Itosu (1831 - 1915)
To niewątpliwie najsłynniejsza postać w historii karate. Zwany też "Geniuszem karate" Itosu był uczniem Sokona Matsumury. Shuri-Te, bo tak nazywał się styl, który stworzył Matsumura, opierał się na dziewięciu kata: Chanan Ichi, Chanan Ni, Naihanchi, Seisan, Passai, Kushanku, Chinto, Gojushiho i Hakutsuru. Trening polegał tylko na nauce kata, ćwiczeniach na makiwarze i kumite. Itosu zmodernizował dawne Shuri-Te, wprowadzając do treningu nowe elementy techniczne, które nadały karate obecny kształt.
Najważniejsze było analizowanie kata, czyli ćwiczenie jego pojedynczych sekwencji w parach, tzw. bunkai oraz ćwiczenie poszczególnych ruchów, bądź ich usystematyzowanych grup, poruszając się w przód i w tył. W systemie tym było więcej kata, głównie ich liczba powiększyła się o konstrukcje Itosu. Przede wszystkim rozwinął Itosu kata Chanan, konstruując trzy następne i nadając im (wszystkim pięciu) nową nazwę Pinan. Również siłowo-izometryczne kata Naihanchi rozwinął dodając jeszcze dwa uzupełniające układy pod tą samą nazwą (Naihanchi Ni i San). Skonstruował również drugi Passai (Passai Sho) i drugie Kushanku (Kushanku Sho). Wszystkie kata konstrukcji Itosu tworzyły zamkniętą całość wzajemnie uzupełniających się układów, których podstawę stanowiło pięć kata Pinan.
W 1901 roku Itosu wprowadził karate do szkoły podstawowej Shuri Jinjo na Okinawie. Nieco później do szkoły średniej i kolegium nauczycielskiego. Właśnie z myślą o obligatoryjnym nauczaniu karate w szkołach, ogłosił Itosu dziesięć zasad: "Karate nie wywodzi się ani z Buddyzmu, ani z Konfucjanizmu. W niedalekiej przeszłości dwa style zwane Shorin i Shorei zostały sprowadzone z Chin. Obydwa te style mają podobnie silne punkty, których nie należy ani zmieniać, ani też łączyć - należy je zachować takimi jakimi są. Zostawiam następujące zasady: Karate jest przede wszystkim uprawiane dla zdrowia, ale także dla obrony siebie lub swoich bliskich. Nigdy jednak nie walcz o nieistotne sprawy. Unikaj łajdaków, nie wykorzystuj karate do walki z nimi. Celem karate jest uczynienie twojego ciała silnym i twardym. Ćwicząc, rozwiniesz też odważnego ducha. Gdyby dzieci ćwiczyły karate już od szkół podstawowych, to byłyby dobrze przygotowane do służby wojskowej. Zarówno według Napoleona, jak i jego pogromcy księcia Welingtona, "jutrzejsze zwycięstwa pochodzą z dziecięcych pól zabaw".
Karate nie można nauczyć się w krótkim czasie i w łatwy sposób. Ten proces podobny jest do wędrującego stada krów, które idzie w przód bardzo wolno. Bez względu na to jak wolno porusza się stado, ostatecznie przejdzie setki mil i w końcu dojdzie do celu. Jeśli będziesz ćwiczył pilnie każdego dnia, to za 3 lub 4 lata twe ciało zmieni się i zrozumiesz na czym polega karate. Ci, którzy będą uczyć się w ten sposób, odkryją esencję karate. W karate najważniejszymi broniami są ręce i stopy, więc powinny być one dokładnie trenowane na makiwarze. Opuść ramiona, stań mocno, kontroluj oddech i swą energię wewnętrzną - uderzaj w makiwarę każdą ręką sto lub dwieście razy każdego dnia. Ćwicząc postawy karate musisz mieć wyprostowane plecy, ramiona opuszczone, nogi mocno wsparte o ziemię, a energia i siła musi pochodzić z tanden. Istnieje wiele technik karate, które trzeba ćwiczyć jedna po drugiej wiele razy. Gdy ćwiczysz, to musisz zrozumieć cel ruchu i jego zastosowanie. Każdy ruch może mieć wiele zastosowań - ty musisz wiedzieć kiedy i w jakim kontekście stosować te ruchy. Kiedy ćwiczysz karate musisz też wiedzieć, czy dany ruch jest bardziej użyteczny do treningu, czy też do obrony. W czasie treningu powinieneś wyobrazić sobie, że jesteś na polu bitwy. Kiedy blokujesz i kiedy uderzasz, stój mocno w pozycji. Blokuj, uderzaj ćwicząc w takim duchu, jakbyś walczył naprawdę - wtedy zawsze będziesz naturalnie przygotowany. Twój trening musi być zgodny z twoją aktualną siłą ciała. Jeżeli trening przewyższa twoje warunki fizyczne, to nie jest dobrze. Twoja twarz i oczy mogą zaczerwienić się i możesz uszkodzić swoje ciało. Uważaj! Osoby, które ćwiczą karate, cieszą się długim życiem. Dzieje się to tak, ponieważ trening karate wzmacnia mięśnie, wspomaga organy trawienne oraz wzmacnia system obiegu krwi.
Uważam, że należy wprowadzić karate do programu szkół podstawowych i dalej. Czyniąc tak, moglibyśmy wychować mężczyzn zdolnych do samodzielnego pokonania nawet dziesięciu przeciwników. Wszyscy studenci kolegium nauczycielskiego na Okinawie powinni ćwiczyć karate, tak, że kiedy ukończą naukę, to będą mogli uczyć dzieci w szkołach dokładnie tak, jak ja ich nauczam. Jeżeli będziecie przestrzegać tych zasad, to karate zapanuje nie tylko na Okinawie, ale i w całej Japonii. Anko Itosu, październik 1908 roku." Na zasadach tych, jako wiodących pewnikach w poznawaniu drogi karate, wychowali się słynni uczniowie Anko Itosu: Yabu Kentsu, Chomo Hanashiro, Choshin Chibana, Chodo Oshiro, Shinpan (Shiroma) Gusukuma, Gichin Funakoshi, Kenwa Mabuni, Kanken Toyama, Anbun Tokuda czy Moden Yabiku.
Yabu Kentsu (1863 - 1937)
Rozpoczął swoją naukę karate pod kierunkiem Sokona Matsumury. Kontynuował ją później u Yasutsune Anko Itosu. Po śmierci Itosu kierował przez pewien okres jego szkołą, przy udziale Chomo Hanashiro i Choshina Chibany, któremu przekazał sukcesję Itosu. Wraz z Chomo Hanashiro był pierwszym nauczycielem karate w systemie szkół publicznych. Znany z umiejętności walki. Był jednym z dwóch ludzi, którzy pokonali wielkiego wojownika Choki Motobu, który został jego uczniem.
Choshin Chibana (1885 - 1969)
Urodził się w Shuri. Trening karate rozpoczął w wieku 15 lat pod kierunkiem Yasutsune "Anko" Itosu. Studiował u niego, aż do jego śmierci. Pięć lat po śmierci swojego nauczyciela sam zaczyna nauczać. W latach 1954-58 pełni funkcję Szefa Wyszkolenia Karatedo w Departamencie Policji w Shuri. W 1956 roku zakłada ogólnostylowe stowarzyszenie Okinawa Karatedo Federation i zostaje wybrany jego pierwszym prezydentem. Jego reputacja wybitnego mistrza karate znana jest nie tylko na Okinawie, lecz także w całej Japonii. W 1957 otrzymuje tytuł Hanshi od Dai Nippon Butokukai. W roku 1958 zakłada istniejącą do dzisiaj Okinawa Shorin-Ryu Karatedo Association. W 1968 roku dostaje z rąk cesarza Order Zasługi za swój wkład w studia i praktykę okinawskiego karate. Do jego uczniów należeli min.: Yuchoku Higa, Shugoro Nakazato, Ankichi Nakamura, Jiro Arakawa, Katsuya Miyahira, Kensei Kinjo.
Jinan Shinzato
Bezpośredni student Mistrza Chojuna Miyagi założyciela Goju Ryu. był Nauczycielem Hanshi Yuchoku Higa przed Hanshi, Chosin Chibana.
Yuchoku Higa (1910-1994)
Hanshi Yuchoku Higa (10 Dan), założyciel Okinawa Kyudokan Shorin-ryu Karate słynący z pracy nad biodrami w Shorin Ryu Karate. Urodził się w Naha City, Okinawa 10-tego grudnia 1910r. Był najbardziej znanym 10 dan na Okinawie o przydomku "Mocna pięść Okinawy" - z powodu zdumiewającej siły wygenerowanej przy uderzeniach tsuki. Rozpoczął naukę Karate u sławnego mistrza Shuri-te Sensei Jiro Shiroma. Yuchoku był kruchą osobą i w szkole był dręczony przez towarzyszy. W końcu, w wieku 16 lat, jego ojciec zdecydował , że Yuchoku rozpocznie treningi z Jiro Shiroma. Na początku Mistrz nie chciał go przyjąć uważając, że jest zbyt słabym chłopcem. Jednak, po trzykrotnym odrzuceniu, stary nauczyciel poddał się uporowi młodego adepta. Podczas pierwszego tygodnia, Yochoku musiał wyczyścić Dojo i umyć getta, japońskie obuwie z drewnianą podeszwą. Przez pierwsze 6 lat uczył się tylko kihon i kata. Po tym okresie mistrz pozwolił mu na naukę kumite. Po śmierci Sensei Shiroma w 1933, Sensei Yuchoku Higa przez rok ćwiczył sam. Następnie został uczniem mistrzów Jinnan Shinzato i Seiei Miyahira (nie mylić z Katsuya Miyahira). Uczył się Naha-te od Mistrza Shinzato, który był wtedy głównym uczniem Mistrza Chojun Miyagi, założyciela Goju-ryu. Kolejnym nauczycielem był Seiei Miyahira, który z kolei był specjalistą w technikach ręcznych (w szczególności tsuki).
W tamtym czasie pojedynki między szkołami były bardzo częste. Walki te, zwane Kakidamishi, nie były walkami na śmierć, jednak zranienia, takie jak złamane i popękane kości, uszkodzone żebra, etc zdarzały się na porządku dziennym. Kruchy młodzieniec, którym był Yuchoku, stał się prawdziwym atletą. Stał się sławnym w całym regionie okinawy ze swej skutecznej techniki. Inny karatecy czuli respekt podczas Kakidamishi z Yuchoku Higa.
Na początku lat 40-tych XX wieku zostaje on uczniem sławnego Mistrza Shorin-ryu karate Chosina Chibany, który był najbardziej utalentowanym studentem Anko Itosu. W krótkim czasie Higa zostaje najlepszym studentem Chibany i on był pierwszym, który przyjął godność 9 Dan od Chibany w 1965r (następne były dopiero w 1967r). Od 1945, pracuje jako oficer policji w Yonabaru i 2 lata później przenosi się do centrali policyjnej w Naha. W tym samym roku (1947) zainaugurował Kyudokan Karate Dojo w Naha i rozpoczął doskonalenie i rozwijanie wszystkiego tego czego nauczył się od swoich mistrzów, w szczególności od Choshin Chibany, z którym nadal kontynuował praktykę karate. Kiedy w 1956 r zostaje utworzony Okinawa Shorin-ryu Karate-do Assocition z prezydentem Chosin Chibaną, Y. Higa zostaje wyznaczony przez Chibanę na wice-prezydenta. Y. Higa był też prezydentem Okinawa Federation Karate i Kobudo, do którego należało 34 dojo, głównym doradcą Okinawa Association Masters Karate. Y. Higa otrzymał też niezliczone nagrody, między innymi w Royal Palace w Tokyo, z rąk Cesarza Hirohito. W 1976 otrzymał tytuł Hanshi 10th Dan, najwyższy stopień mistrzowski. W 1992, wraz z innymi wielkimi mistrzami, wziął udział w pamiętnej wystawie w Pałacu Shuri. W następnym roku w grudniu otrzymał razem z innymi wielkimi mistrzami tytuł - ostatni strażnicy tradycji karate Okinawa (Yuchoku Higa, Shoshin Nagamine, Meitoku Yagui i Kanei Uechi).
Mistrz Yuchoku zmarł 6-tego grudnia, 1994 roku, w Naha, w wieku 84 lat. W okresie, kiedy nie było jeszcze zawodów i turniejów karate, Y. Higa był gwiazdą licznych Kakidamishi (wyzwań walki), powiększając w ten sposób swoje fizyczne, umysłowe i duchowe cechy przez intensywne sesje treningowe. Jego techniki ręczne były tak sławne na wyspie Okinawa, że zostały nazwane w miejscowym dialekcie jako "Yuchoku tijikun" (Yuchoku silna pięść Okinawy). Poświęcał 4 godziny każdego dnia na ćwiczenia z makiwarą. Mimo reputacji bardzo mocnego i twardego karateki był niesamowicie przyjaznym i czułym człowiekiem. Jego pasją były drzewka bonsai rosnące licznie przy wejściu do jego dojo i obserwowanie życia ptaków. Sam utrzymywał, że te hobby były podstawowe dla wzrostu jego duchowej wrażliwości. Jego pragnienie utrzymania tradycji i kulturalnego dziedzictwa Okinawa może zostać zsyntetyzowane wypowiedzią: "Chciałbym, aby istota Bujutsu Karate nigdy nie zaginęła; to jest nasze jedyne dziedzictwo z naszej rodzimej ziemi, naszych przodków, którzy odeszli z tego świata z taką dumą". Syntetyzując swoje myśli o karate powiedział: "...aż do pewnego czasu myślałem, że bycie silnym było najważniejszą rzeczą. W samą porę zrozumiałem, że najważniejsza rzeczą jest być gotowym, by dać pomoc innym. Ponadto jest ważne, aby nie ograniczać się, dlatego teraz głoszę "Kyudo Mugen" - "droga nigdy się nie kończy". Ścieżka karate jest jak ogromna, głęboka i błękitna jako niebo, które prowadzi dalej na zawsze poza wszystkimi ograniczeniami.
Minoru Higa - 10 Dan, Soke
Hanshi Minoru Higa, siostrzeniec wielkich mistrzów Yuchoku i Jintatsu Higa, urodził się w Naha (Okinawa), 18-tego września 1941. Treningi sztuk walki rozpoczął od judo w wieku 11 lat, pod kierownictwem mistrza Yogen Tamashiro. W 1960 został uczniem judo mistrza Yokomoto Isekichi i jednocześnie rozpoczął praktykę karate ze swoim wujkiem Yuchoku Higa. Tego samego roku zapisał się do Japan Bodybuilding Center. Trening siłowy i podnoszenie ciężarów stało się jego kolejną pasją. Od 1960 Minoru Higa rozpoczyna treningi w sławnej świątyni judo "Kodokan", osiągając stopień 4th Dan w tej dyscyplinie. Jego budowa ciała, którą rozwinął przez trening siłowy i intensywną praktykę judo i karate, pomogła Minoru Higa osiągnąć tytuł Mistrza boksu uniwersytetu Higabecome. W 1964 ukończył studia na wydziale biznesu i ekonomii tegoż uniwersytetu. Korzystając z zaproszenia w 1969r. Mistrz Minoru Higa daje pokaz Okinawa Karate w Budokan Tokyo dla Japanese Championships Karate.
W 1971 otwiera pierwszą na Okinawie salę gimnastyczną pod nazwą Naha Bodybuilding Center (dzisiaj znany jako "Naha Gym"), kontynuując bez przerwy treningi karate pod okiem wujka Y. Higa, w Kyudokan Hombu Dojo. W 1976 zostaje członkiem Ryu Kyu Kobudo Ryu Kon Kai, organizacji której prezydentem jest znany na Okinawie ekspert kobudo mistrz Kotaro Iha 10 Dan. W 1977 wspólnie z mistrzem Yuchoku, zostaje zaproszony do Argentyny przez Argentina Kyudokan Federation (prowadzony przez Mistrza Jintatsu Higa). Podczas tego pobytu wspólnie z Yuchoku, Jintatsu, Oscarem i Benito Higa przeprowadzają cykl seminariów i pokazów karate które pomogły wypromować imię szkoły Okinawa Shorinryu Kyudokan i rodziny Higa.
W tym czasie Minoru Higa był wice-prezydentem Okinawa Kyudokan karate Federation, Minoru Higa zdecydował poświęcić się w pełni rozwojowi szkoły i po śmierci Yuchoku został prezydentem World Okinawan Shorinryu Kyudokan Karate Federation, piastując to stanowisko do dnia dzisiejszego. Będąc wybitnym przedsiębiorcą i reprezentantem świata Kyudokan Karate, Minoru Higa jest członkiem Okinawan Karate i Kobudo Federation, wice-prezydentem Ryu Kyu Kobudo Ryu Kon Kai Association, członkiem głównego komitetu Okinawa Bodybuilding Association, członkiem, sędzią Japanese Bodybuilding Federation i członkiem, sędzią Japanese Power Association.
W grudniu 1998, po raz pierwszy jako gość honorowy odwiedził Włochy, w towarzystwie innych znakomitych okinawskich mistrzów. Dając cykl pokazów i sesji treningowych, przyczynił się do międzynarodowego rozwoju Shorinryu Kyudokan karate. Motto życiowe Mistrza Minoru Higi jest następujące: "Chitai Chisin", to znaczy "W życiu i karate musisz wiedzieć jak rozwinąć się i jak wycofać się; inaczej mówiąc musisz wiedzieć kiedy można iść naprzód i kiedy należy cofnąć się, znaleźć właściwy krok, by dojść do celu."
Copyright © Kyudokan-Polska 2019